Pierwsze zawody rallycrossowe rozegrano we Włoszech 2 czerwca 1969 roku. Pokazowa impreza pod nazwą Trofeo Italiano di Rallycross odbyła się na torze Autodromo di Vallelunga Piero Taruffi w trakcie rundy Mistrzostw Europejskiej Formuły Ford. Ford zaprosił do Włoch czołowych Brytyjskich kierowców rallycrossowych. W ten sposób wywodząca się z Wielkiej Brytanii dyscyplina zawitała po raz pierwszy na kontynent. Kolejne Europejskie zawody rozegrano pięć dni później na wykorzystywanym w czasie II wojny światowej lotnisku w miejscowości Venlo w Holandii.
Rallycross powrócił do Włoch w 1977 roku. Wtedy to związek motorowy AC Pavia dołączył do European Rallycross Association (ERA) - Europejskiego Stowarzyszenia Automobilklubów organizującego od 1973 roku Mistrzostwa Europy w rallycrossie. Stanowiące trzecią rundę sezonu 1977 zawody Rallypista Santo Spirito odbywały się w Gropello-Cairoli w pobliżu Pavii, 60 km na południe od Milanu. Na trybunach zasiadło 10 tysięcy widzów. W rywalizacji udział wzięło 42 kierowców, a najlepszym z nich okazał się być Per Engseth za kierownicą Porsche Carrery RSR pokonując w finale Herberta Grünsteidla w Alpine A310 V6 i Franza Wurza w Lancii Stratos HF 3.0. W trakcie tych zawodów swój debiut zaliczył Martin Schanche, który został zaproszony przez Pera Engsetha oraz Einara Sande. Norweg w trakcie wyścigu wypadł z toru, a powracając na niego stoczył zacięty pojedynek z Andym Bentzą, którego ostatecznie wypchnął z toru. Sędziowie zdecydowali się wykluczyć Martina Schanche z wyników zawodów.
Kolejna edycja zawodów w Gropello-Cairoli rozegrana została rok później. Drugą rundę sezonu 1978 w kategorii Touring Car wygrał Antero Laine w Saabie 96, drugi był Martin Schanche za kierownicą Forda Escorta RS1800, a trzeci Per Engseth w Volvo 343 turbo. W klasie Grand Touring Car zwycięstwo odniósł Szwed Åke Andersson w Porsche 911. Drugi był Einar Sande, również w Porsche, a trzeci Jos Fassbender w Alpine A310 V6.
W następnym roku zawody zostały zdominowane przez kierowców Volkswagena 1303s turbo. Jadący nimi Anders Hultqvist oraz Lars Nyström zajęli dwa pierwsze miejsca w kwalifikacjach i awansowali do finału, w którym zwycięstwo odniósł Hultqvist dojeźdzając przed Nyströmem. Trzecie miejsce zajął Martin Schanche w Fordzie RS1800. W dywizji GT wygrał Olle Arnesson w Porsche 911, drugi był Per Engseth w Porsche 911, a trzeci jadący Lancią Stratos Andy Bentza.
20 kwietnia 1980 roku Rallycrossowe Mistrzostwa Europy po raz ostatni zagościły w Gropello-Cairoli. Zawody po zaciętej walce z trzema kierowcami Volvo 343 turbo wygrał Martin Schanche w swoim Fordzie RS 1600. Kolejne pozycje zajęli kierowcy Volvo, Per Engseth i Anders Hultqvist. W dywizji GT wygrał podobnie jak przed rokiem Olle Arnesson w Porsche, drugi był Heinz Bubetz w Porsche, natomiast trzeci Andy Bentza w Lancii Stratos.
Włoska Runda Mistrzostw Europy nie cieszyła się zbyt dużą popularnością wśród kierowców. Międzynarodową obsadę zapewniali głównie Skandynawowie, którzy musieli pokonać długą drogę zakończoną przeprawą przez Alpy, by przybyć na tor, na którym rywalizować mogli przeważnie z lokalnymi zawodnikami.
W latach 1987-1992, gdy na rallycrossowych trasach rywalizowały samochody grupy B, rozważano powrót rallycrossu do Włoch. Miejscem rozgrywania zawodów miała być tym razem znana z wyścigów na lodzie miejscowość Piancavallo w Dolomitach. Plany te jednak nigdy nie został zrealizowane.
Rallycross zawitał ponownie do Włoch dopiero w 2014 roku. Wtedy to utworzono Rallycrossowe Mistrzostwa Świata. 23 kwietnia na Autodromo di Franciacorta odbyła się prezentacja nowej serii, a 28 września rozegrano na tym torze dziesiątą rundę sezonu. Rywalizację wygrał Timmy Hansen z zespołu Peugeot Hansen. Drugi był Richard Göransson, a trzeci Petter Solberg w prywatnym Citroënie DS3. Norweg mógł dzięki zdobytym podczas zawodów punktom świętować tytuł Mistrza Świata, który zdobył na dwie rundy przed końcem sezonu.
Źródła
erc24.com
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz